Jednostki wytwórcze niespełniające wymagań Kodeksu Sieciowego mają możliwość wnioskowania o derogację w dwunastomiesięcznym terminie od daty, w której dany wymóg stał się obowiązujący.
Jeżeli w ww. dwunastomiesięcznym terminie odpowiedni wniosek nie zostanie złożony, operator sieci będzie mógł odmówić zgody na dalsze funkcjonowanie jednostki wytwórczej.
20 marca 2012 r. zakończyły się prowadzone przez ENTSO-E konsultacje projektu kodeksu sieciowego w sprawie wymagań w zakresie przyłączania do sieci wytwórców energii elektrycznej (ENTSO-E Draft Network Code for Requirements for Grid Connection applicable to all Generators – dalej określane jako „Kodeks Sieciowy”).
Projekt kodeksu sieciowego wraz z formularzem konsultacyjnym jest zamieszczony na stronie internetowej ENTSO-E: https://www.entsoe.eu/consultations/document/docdetails.do?uid=0004-be44-30e2-8240-60ce&.
Konsultacje trwały od 24 stycznia 2012 i wzięło w nich udział ponad 100 uczestników z całej Europy, złożyli oni ponad 6000 komentarzy i uwag do Kodeksu Sieciowego.
Po upływie okresu konsultacji Kodeks będzie przyjęty przez ENTSO-E i przesłany do europejskiego regulatora energetycznego ACER.
Dokument zawiera szereg wymagań technicznych, przewidziano także tryb wnioskowania, w razie ich potencjalnego niespełnienia, o udzielenie derogacji (patrz warunki w art. 52 i nast. Kodeksu Sieciowego).
Kodeks ma wejść w życie 20 dnia po publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i być stosowany po upływie trzech lat od opublikowania (art. 57).
Kodeks Sieciowy dokonuje kategoryzacji jednostek wytwórczych uznanych za istotne (dla przepływów transgranicznych) do czterech typów: A, B, C i D, dla których określono odmienne wymagania techniczne. Zastosowanie i rozmiar wymagań, które jednostki wytwórcze zobowiązane są spełnić uzależniono od poziomu napięcia w punkcie przyłączenia oraz mocy (w MW).
Dla jednostek wytwórczych nie spełniających wymagań przewidziano specjalną procedurę derogacyjną (zobacz art. 52 i nast.). W tym zakresie wprowadzono odmienne wymagania dla „Istniejących Jednostek Wytwórczych” oraz „Nowych Jednostek Wytwórczych” (patrz definicje obok). Ww. terminy są używane dalej w zdefiniowanym znaczeniu.
Istniejąca Jednostka Wytwórcza – jednostka wytwórcza, która jest fizycznie przyłączona do sieci albo w budowie albo dla której wydano potwierdzenie zgodnie Kodeksem Sieciowym (patrz niżej), że ostateczna i wiążąca umowa na wybudowanie, montaż lub zakup głównego urządzenia (jak np. turbina) jednostki wytwórczej istnieje w dacie wejścia w życie Kodeksu Sieciowego.
Nowa Jednostka Wytwórcza – jednostka wytwórcza, która nie jest fizycznie przyłączona do sieci oraz dla której nie wydano potwierdzenia zgodnie Kodeksem Sieciowym (patrz niżej), że ostateczna i wiążąca umowa na zakup głównego urządzenia istnieje w dacie wejścia w życie Kodeksu Sieciowego.
Wymagania określone w Kodeksie Sieciowym znajdują generalnie zastosowanie do Nowych Jednostek Wytwórczych o ile nie sprecyzowano inaczej w Kodeksie Sieciowym. O tym ostatnim przypadku więcej szczegółów poniżej.
1. ZASTOSOWANIE KODEKSU SIECIOWEGO DO ISTNIEJĄCYCH JEDNOSTEK WYTWÓRCZYCH
Wymagania Kodeksu Sieciowego znajdują zastosowanie do Istniejących Jednostek Wytwórczych w zakresie określonym przez Krajowy Organ Regulacyjny (w Polsce Urząd Regulacji Energetyki, dalej: „URE”) oraz jeżeli zostanie to zaproponowane przez właściwego Operatora Systemu Przesyłowego (w Polsce PSE Operator – dalej: „OSP”) po przeprowadzeniu publicznych konsultacji.
Kodeks Sieciowy wymaga aby ww. propozycja odpowiedniego OSP była poprzedzona rzetelną i przejrzystą analizą kosztów i korzyści dotyczących sprawy.
Istniejące Jednostki Wytwórcze, które w wyniku ww. procedury nie będą objęte Kodeksem Sieciowym pozostaną poddane wymaganiom technicznym stosownie do przepisów obowiązujących we właściwym Państwie Członkowskim oraz wymagań wiążących umów.
2. ZASTOSOWANIE KODEKSU SIECIOWEGO DO ISTNIEJĄCYCH JEDNOSTEK WYTWÓRCZYCH, KTÓRYCH BUDOWA JESZCZE SIĘ NIE ROZPOCZĘŁA
Kodeks Sieciowy przewiduje następującą procedurę w odniesieniu do Istniejących Jednostek Wytwórczych, których budowa jeszcze się nie rozpoczęła:
a) W ciągu sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie Kodeksu Sieciowego właściciel Jednostki Wytwórczej powinien dostarczyć OSP potwierdzenie każdej ostatecznej i wiążącej umowy, którą zawarł na budowę, montaż lub zakup głównego urządzenia Jednostki Wytwórczej a która istnieje w dacie wejścia w życie Kodeksu Sieciowego i która jest istotna dla jego postanowień.
b) Potwierdzenie, o którym mowa wyżej, powinno wskazywać tytuł umowy, datę jej podpisania i wejścia w życie oraz specyfikację głównego urządzenia, które na podstawie tej umowy ma być wybudowane, zmontowane lub zakupione.
c) OSP może wymagać, aby URE potwierdził istnienie, znaczenie oraz ostateczność umowy, tj. że jej istotne postanowienia nie mogą być zmienione jednostronnie oraz że żadna strona nie posiada prawa uznaniowego rozwiązania umowy.
Na właściciela Jednostki Wytwórczej nałożono obowiązek dostarczania URE wszelkich dokumentów, niezależnie od ich formy, w celu wykazania audytorom ww. okoliczności.
d) Jednostka Wytwórcza potwierdzona zgodnie z procedurą określoną powyżej w punktach a – c będzie uważana za Istniejącą Jednostkę Wytwórczą pod warunkiem, iż:
1) Zgodnie z punktami a i b powyżej OSP dostarczono wystarczające dowody istnienia na dzień wejścia w życie Kodeksu Sieciowego wiążącej i ostatecznej umowy na budowę, montaż lub zakup głównego urządzenia Jednostki Wytwórczej lub
2) ww. fakt został wykazany przed audytorami powołanymi przez URE w trybie wskazanym w punkcie c powyżej.
e) W przypadku, gdy Jednostka Wytwórcza nie dostarczy OSP wskazanego potwierdzenia w ww. terminie sześciomiesięcznym od daty wejścia w życie Kodeksu Sieciowego, taką Jednostkę Wytwórczą uważa się za Nową Jednostkę Wytwórczą.