Strona 2 z 2
Krajowe Plany Inwestycyjne powinny obejmować inwestycje podjęte po 25 czerwca 2009 r.
Pozostałe istotne parametry reżimu pomocy publicznej wg projektu Komunikatu to:
1) Koszty kwalifikowane – są ograniczone do rocznych kosztów inwestycyjnych wymienionych w Krajowym Planie Inwestycyjnym odpowiadających wartości rynkowej uprawnień do emisji (obliczonej zgodnie z Decyzją Komisji z dnia 29 marca 2011 r.) przyznanych nieodpłatnie dla beneficjenta, niezależnie od kosztów operacyjnych i korzyści przynoszonych przez właściwą instalację.
Roczne koszty inwestycyjne muszą być obliczone zgodnie z cyt. wyżej Komunikatem Komisji Wytyczne w zakresie nieobowiązkowego stosowania art. 10c dyrektywy 2003/87/WE;
2) Maksymalna intensywność pomocy – pomoc nie może przekraczać 100 % kosztów kwalifikowanych;
3) Reguły kumulacji – limity pomocy określone w Komunikacie stosuje się niezależnie od tego, czy pomoc jest finansowana w całości ze środków Państwa czy też tylko częściowo.
Co szczególnie istotne, pomoc uznana za zgodną z Rynkiem Wewnętrznym na podstawie Komunikatu nie może być łączona z inną pomocą państwową w rozumieniu art. 107(1) Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej lub z innymi formami finansowania przez Unię, jeżeli takie łączenie prowadziłoby do przekroczenia poziomu intensywności pomocy określonego w Komunikacie.
W przypadku gdy wydatki kwalifikowane do pomocy udzielonej na podstawie Komunikatu są równocześnie objęte w całości lub w części pomocą w ramach innych środków, wspólna część będzie podlegać limitowi najbardziej korzystnemu.
Zakaz kumulacji pomocy przyznanej na podstawie art. 10c Dyrektywy 2003/87/WE (czyli w ramach derogacji) z innymi środkami pomocowymi wymaga bliższych analiz bowiem wstępnie wydaje się, iż kwestia ta może okazać się decydująca dla praktycznego znaczenia derogacji. Komplikacji prawnych może być wiele. Przykładowo można wskazać, iż funkcjonujące w Polsce systemy tzw. certyfikatów (czyli praw majątkowych ze świadectw pochodzenia energii) stanowią w świetle prawa pomoc publiczną. W kontekście wskazanej wyżej zasady niedopuszczalności kumulacji pomocy znaczne wątpliwości mogą budzić także interakcje pomocy przyznanej na podstawie ww. art. 10c dyrektywy 2003/87/WE z pomocą publiczną przyznawaną dla energetyki w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko zarówno na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych) (Dziennik Urzędowy UE L 214, 9.8.2008, s. 3), jak i Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2007- 2013 (2006/C 54/08) (Dziennik Urzędowy UE C 54, 4.3.2006, s. 13).
Stosownie do artykułu 10c ust. 6 Dyrektywy 2003/87/WE Komisja Europejska zobowiązana jest do oceny wniosków złożonych przez Państwa Członkowskie dotyczących nieodpłatnych uprawnień do emisji objętych derogacją i może odrzucić taki wniosek lub jego dowolną część w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania informacji (nadmieńmy, iż termin dla Państw Członkowskich na złożenie wniosków upłynął 30 września 2011 r.).
Wypada więc na koniec nawiązać do tezy zawizowanej na wstępie, iż mając na uwadze wskazane terminy jest prawdopodobne, że w nieodległym czasie kwestia przysługiwania derogacyjnych EUA zostanie w ten czy inny sposób rozstrzygnięta a wskazane zdarzenie, uwzględniając z kolei wolumen potencjalnie objęty derogacją w kilku przecież Państwach Członkowskich, nie pozostanie bez wpływu na ceny uprawnień emisyjnych.