Przejściowy Plan Krajowy (PPK) będzie obowiązywał w okresie od 1 stycznia 2016 r. do 30 czerwca 2020 r. a operatorzy obiektów w nim uwzględnionych będą musieli wywiązywać się dotrzymania przyznanych udziałów w pułapach emisji w poszczególnych latach realizacji planu.

 

Komisja Europejska wydała decyzję w sprawie polskiego PPK w lutym 2014 r. (zobacz Decyzję Komisji Europejskiej).

 

Każdy obiekt energetycznego spalania będzie mógł funkcjonować w okresie obowiązywania PPK dotrzymując dopuszczalnych wielkości emisji określonych w pozwoleniu mającym zastosowanie w dniu 31 grudnia 2015 r. w szczególności zgodnych z wymogami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/80/WE z 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych instalacji spalania i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/1/WE z 15 stycznia 2008 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli.

 

Instalacje nie uczestniczące w PPK mogą skorzystać z innych mechanizmów elastycznych lub muszą wdrożyć IED w postaci zastosowania standardów emisji bezpośrednio.


W PPK mogą uczestniczyć obiekty energetycznego spalania, którym udzielono pierwszego „pozwolenia" przed dniem 27 listopada 2002 roku lub których operator złożył kompletny wniosek o pozwolenie przed tą datą, pod warunkiem, że obiekt ten oddano do eksploatacji nie później niż w dniu 27 listopada 2003 r.

 

Z udziału w PPK wyłączone są jednak następujące typy obiektów energetycznego spalania:

(1) obiekty, do których zastosowanie ma tzw. derogacja naturalna uregulowana w art. 33 Dyrektywy 2010/75/UE;


(2) obiekty energetycznego spalania w obrębie rafinerii opalane gazem o niskiej wartości opałowej, pozyskiwanym z pozostałości po procesach zgazowania lub rafinacji albo z pozostałości po destylacji i konwersji w procesie rafinacji ropy naftowej wykorzystywanym na własne potrzeby, jako samodzielne paliwo lub razem z innymi paliwami (wyłączenie to dotyczy również sytuacji, gdy obiekty nie są eksploatowane przez operatora rafinerii);


(3) obiekty korzystające z tzw. derogacji dla zakładów zasilających sieci ciepłownicze uregulowanej w art. 35 Dyrektywy 2010/75/UE;


(4) obiekty energetycznego spalania, którym udzielono pozwolenia o którym mowa w art. 4 ust. 4 Dyrektywy 2001/80/WE, tzw. derogacja naturalna 20 000 godzin.

 

Technicznie udział instalacji w PPK wymaga zmiany pozwolenia wydanego dla instalacji, pozwolenie ponownie będzie musiało być zmienione z dniem wygaśnięcia derogacji 30 czerwca 2020 r. lub w dacie wyjścia instalacji z PPK (o ile będzie wcześniejsza).

 

Zgodnie z Wytycznymi PPK, w planie tym ujmuje się jedynie całe obiekty energetycznego spalania z uwzględnieniem zasad łączenia przewidzianych w Dyrektywie 2010/75/UE.

 

Oznacza to, że części obiektów energetycznego spalania (np. jedna lub więcej indywidualnych jednostek energetycznego spalania, która w świetle zasady łączenia posiada (lub powinna posiadać) wspólny komin z innymi jednostkami, nie mogą uczestniczyć w PPK, gdy np. inna część tego obiektu korzystałaby z innego mechanizmu derogacyjnego w postaci czy to derogacji naturalnej, czy to derogacji dla małych systemów wydzielonych, czy też derogacji dla zakładów zasilających sieci ciepłownicze.

 

Część obiektu energetycznego spalania nie może więc zostać objęta PPK, gdy inna część (lub części) miałaby znaleźć się poza PPK.

 

Dodatkowym warunkiem, który należy uwzględnić jest konieczność dotrzymania przez obiekt energetycznego spalania objęty Przejściowym Planem Krajowym na podstawie Dyrektywy IED rocznych maksymalnych pułapów emisji wyznaczonych dla każdego z zanieczyszczeń określonych w PPK.

 

Warto zwrócić uwagę, iż zgodnie ze stanowiskiem Komisji Europejskiej obiekty energetycznego spalania, które podlegały Przejściowemu Planowi Krajowemu (PPK - art. 32 IED) po upływie obowiązywania PPK od 1 lipca 2020 r. są uprawnione do stosowania mniej rygorystycznych limitów emisji (ELV) określonych w części 1 Załącznika V IED zgodnie z art. 30 ust. 2 IED.

 

Obejmuje to również możliwość stosowania mniej rygorystycznych limitów emisji dla instalacji, które w ciągu roku działają przez okres nie dłuższy niż 1 500 godzin czasu funkcjonowania (średnia krocząca z pięciu lat).

 

Dla instalacji, które podlegały PPK kalkulacja ww. ilości godzin czasu funkcjonowania (jako średnia krocząca z pięciu lat) zaczyna swój bieg od daty, kiedy instalacja przestaje podlegać PPK (1 lipca 2020 r. najpóźniej).

 

Także obiekty energetycznego spalania podlegające art. 35 (zasilające sieci ciepłownicze) muszą od 1 stycznia 2023 r. spełnić ELV określone w części 1 Załącznika V (czyli mniej rygorystyczne dla instalacji, które w ciągu roku działają przez okres nie dłuższy niż 1 500 godzin czasu funkcjonowania jako średnia krocząca z pięciu lat (część 2 Załącznika V nie zawiera w ogóle specyficznych limitów dla takich instalacji).

 

Z kolei obiekty energetycznego spalania, które podlegały derogacji na podstawie art. 33 IED, które zadeklarowały, iż nie będą eksploatowane więcej niż 17 500 godzin od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2023 r. będą zmuszone wstrzymać eksploatację po osiągnięciu maksymalnej ilości godzin lub w inny sposób przed tą datą lub jeżeli operator zamierza kontynuować eksploatację, spełnić ELV określone w części 2 Załącznika V (i będą zmuszone uzyskać nowe pozwolenie dla kontynuowania eksploatacji).

 

Derogacja na podstawie art. 33 IED (17 500 godzin) jest zatem pod tym względem mniej korzystna niż pozostałe dwie opcje (art. 32 i 35 IED).

 

Zobacz również: Przejściowy plan krajowy jako mechanizm derogacyjny wynikający z dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych oraz Decyzję wykonawczą Komisji Europejskiej z dnia 10 lutego 2012 r. ustanawiającą przepisy dotyczące przejściowych planów krajowych, o których mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych (2012/115/UE) (DZ.U. UE L 52, 24.2.2012, s. 12 – „Wytyczne PPK”).

 

 

 

   638FF221 B194 45E0 AB85 B7948BC2E7C5

    Dokumentacja   



 

 

 

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (Industrial Emissions Directive - IED), art. 32

 

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 listopada 2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań istotnych dla realizacji Przejściowego Planu Krajowego

 

 

 

 

0B19B936 D122 4AC0 8255 389794C946DB

    Linki    

 

 

 

 

Strona Ministerstwa Środowiska zawierająca Przejściowy Plan Krajowy

 

Derogacje IED

 

 

 

 

 

Dbamy o Twoją prywatność

Poprzez kliknięcie "Akceptuję" wyrażasz zgodę na zainstalowanie i przechowywanie plików typu cookie na Twoim urządzeniu końcowym i użycie danych geolokalizacyjnych w celu optymalizacji działania serwisu. Więcej informacji znajdziesz w dokumencie Polityka Prywatności.