Termin 'podinstalacja' wprowadza decyzja Komisji nr 278/2011/UE. Odgrywa on kluczową rolę w metodyCW określania przydziałów nieodpłatnych uprawnień do emisji.
Podinstalacje rozumiane są jako jednostki funkcjonalne, które stanowią oznaczone części instalacji wraz z produktami i odpowiadającą im emisją albo oznaczone części instalacji oraz odpowiadającą im emisją albo poziomy emisji.
Wyodrębnia się:
- podinstalacje objęte wskaźnikiem emisyjności dla produktów,
- podinstalacje objęte wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple,
- podinstalacje objęte wskaźnikiem emisyjności opartym na paliwie oraz
- podinstalacje wytwarzające emisje procesowe.
Uprawnienia do emisji są przydzielane odrębnie dla poszczególnych podinstalacji wyodrębnionych w ramach danej instalacji uczestniczącej w systemie.
Wprowadzenie 'podinstalacji', jako jednolitej w prawie unijnym kategorii, jest wynikiem odejścia od dotychczasowej praktyki określania sposobu rozdziału nieodpłatnych uprawnień do emisji decyzją poszczególnych państw członkowskich, na rzecz ujednoliconego i zharmonizowanego sposobu określania potrzeb emisyjnych instalacji w skali całej UE.